Przyroda może być wielką pasją, czyli "Prywatne życie łąki" John Lewis-Stempel (145)

W sierpniu czytałam Życie pasterza Jamesa Rebanksa, które zdecydowanie mnie zachwyciło. Dlatego zaczęłam szukać podobnych książek, opisujących życie w otoczeniu przyrody. Właśnie tak trafiłam na Prywatne życie łąki.

Pierwsze, co rzuca się w oczy to cudowne wręcz wydanie. Matowa, lekko chropowata okładka w prostej kolorystyce jest dla mnie piękna, kontrastuje z zielono-czarną wklejką, która oczaruje nawet najbardziej wymagającego czytelnika. Zewnętrzne części stron są zielone, a tekst uzupełniają czarno-białe rysunki. Wydanie jest zachwycające!

Książka jest podzielona na 12 miesięcy, każdemu z nich patronuje jakiś gatunek zwierzaka, ptaka lub rośliny. Nie znaczy to, że autor skupia się wokół jednego zagadnienia - w dzienniku opisuje wszystkie najważniejsze zmiany, jakie zaszły na jego łące.

"Rolnicy ze wzgórz zwykle są zbyt biedni, by w jakikolwiek sposób zmieniać krajobraz. Albo żeby spryskać go hektolitrami herbicydów. Najlepszym środkiem ochrony przyrody jest ubóstwo."

Lewis-Stempel jest przyrodnikiem z zamiłowania, a jego pasję czuć w każdym słowie, jakim opisuje swój świat, czyli łąkę. Widać również wielki szacunek do każdego, nawet najmniejszego stworzenia. Autor wie, że jego obecność jest częścią większego planu, a jej brak mógłby oznaczać katastrofę. Jako zwolennik tradycyjnego rolnictwa pokazuje zmiany, jakie zaszły wśród angielskich terenów zielonych, a także, jak powstały łąki.

"Lisica. jej wystarczy, gdy raz dopisze jej szczęście. Kret musi mieć szczęście przez cały czas."

Najbardziej zainteresowały mnie części poświęcone zwierzętom żyjącym w pobliżu tej łąki, czyli lisom, borsukom. Zastanawiam się, jak udało się autorowi podejść tak blisko, obserwować je i pozostać niezauważonym. Wykazał się on niesamowitą wiedzą na temat omawianych gatunków, a także odwoływał się do dzieł innych pisarzy przyrodników, przytaczając np. prace George Orwella.

"Łąka nie jest tworem naturalnym, powstaje w wyniku relacji miedzy naturą, człowiekiem i zwierzęciem. W swojej najdoskonalszej formie osiąga stan niemal mistrzowskiej równowagi."

Gdybym wcześniej nie czytała książki Rebanksa, byłabym zachwycona Prywatnym życiem łąki. To znaczy jestem zachwycona wydaniem, ale w samej treści zabrakło mi tej głębi, którą odnalazłam w Życiu pasterza. Po krótkim zastanowieniu doszłam do wniosku, że tytuł zdradza wszystko. Prywatne życie łąki dotyczy jej mieszkańców, fauny i flory, a Życie pasterza - człowieka opiekującego się owcami. Dlatego jeśli szukacie książki o gatunkach, które można spotkać również na polskich łąkach - polecam opisywaną dziś książkę, a jeżeli czegoś bardziej o życiu ludzi pracujących fizycznie na roli, sięgnijcie po Rebanksa. 

ocena: 5/6 (Powyżej oczekiwań)

Prywatne życie łąki John Lewis-Stempel, tytuł oryginału: Meadowland: The Private Life of an English Field, przełożył Maciej Miłkowski, wyd. Poznańskie 2017, 312 stron, 1/1