Dexter (1)

Dawno nie czytałam trillera, czy jak kto woli, kryminału. Dawno nie czytałam jakiejkolwiek książki jednym tchem, tak jak miało to miejsce w przypadku "Demonów dobrego Dextera" Jeffa Lindsaya.

Dlaczego? Bo główny bohater ma wszystko, co uwielbiam. Jest szczery, ironiczny, inteligentny. Dexter Morgan, nocą morduje zasługujących na to według niego złoczyńców, w dzień pracuje w policyjnym laboratorium, pomagając walczyć z przestępczością.  Mimo, że morduje,  czuję do niego  jakiś rodzaj sympatii, bo jego ofiarą jest na przykład ksiądz molestujący dzieci. Dexter sam mówi o sobie, że nie jest człowiekiem, opanował do perfekcji udawanie emocji i ludzkich zachowań.

Pięćdziesiąt tygodni

lub trochę więcej zajęło mi zdecydowanie się na sięgnięcie po "Powieść, która wstrząsnęła rynkiem literatury kobiecej", a mianowicie, "Pięćdziesiąt twarzy Greya" E L James. Jakiś rok temu przeżyłam pierwszy bliski kontakt z tą książką, jadąc do szkoły, przeczytałam kilka zdań przez ramię jakiejś pani. Akurat trafiłam na opis czynności, których podobno jest w tej książce pełno. Delikatnie mówiąc, nie spodobał mi się. Ale kilka miesięcy temu, powodowana ciekawością, obejrzałam film.
  Zyskując po 10 miesiącach pełen dostęp do biblioteki w moim mieście (wyjechałam na rok akademicki), odważyłam się wypożyczyć tą książkę. Zastanawiam się tylko, czy to nie był błąd, bo kiedy patrzę na porwaną foliową ochronną okładkę i zużyte strony, próbując nie dopuścić do siebie myśli o tym, przez co przeszła, no właśnie, książka, czy wyrób książkopodobny? Mam nadzieję dowiedzieć się wkrótce.