Dania kojarzy mi się przede wszystkim z wyspami i wodą. Kiedy byłam młodsza, miałam okazję odwiedzić jeden z wodnych parków rozrywki na Bornholmie. Do dziś wspominam tamtą wycieczkę z uśmiechem na twarzy! Jednak nigdy nie myślałam o tym kraju pod kątem moich literackich zainteresowań, więc czas najwyższy to zmienić dzięki akcji pod hasłem Dania: mały kraj - wielka literatura.
Tegoroczne święta w Lexham Manor mają być spędzone w gronie rodziny. Nikt z przybywających do posiadłości nie spodziewa się, że wkrótce do ich grona dołączy inspektor Hemingway, śledczy ze Scotland Yardu. Celem jego wizyty będzie zbadanie tajemniczej śmierci Nathaniela Herriarda, głowy rodziny.
Są takie książki, które zapadają w pamięć na lata. Jednym z takich tytułów był dla mnie Pax Sary Pennypacker, opowieść o więzi łączącej człowieka i jego zwierzę (tutaj był to lis) z wojną w tle. Kiedy zobaczyłam na liście zapowiedzi kolejną książkę tej autorki pt. Realny świat, nie mogłam doczekać się tej lektury, chociaż poprzeczka była postawiona bardzo wysoko. O moich wrażeniach przeczytacie poniżej.
Ware ma spędzić wakacje u babci, podczas gdy jego rodzice mają pracować na dwie zmiany, aby spłacić kredyt. Niestety stan zdrowia starszej pani nie pozwala jej zaopiekować się wnukiem, więc jedenastoletni chłopiec po raz kolejny trafia na znienawidzone miejskie półkolonie.
Kiedy patrzę na okładkę książki A. J. Pearce pt. Droga Pani Bird, kojarzy mi się ze zbliżającymi się świętami Bożego Narodzenia. Fakt, że książka pojawiła się na rynku wydawniczym właśnie w listopadzie, tylko potęguje moje odczucia. Okazuje się jednak, że poza okładką nie ma tu nic związanego z tym magicznym czasem. Zatem jeśli już na samym początku zostałam wprowadzona w błąd, można pokusić się o stwierdzenie, że ta książka nie przypadła mi do gustu, prawda? Cóż, okazuje się, że żadne założenia nie sprawdzają się w tym przypadku.
Nic tak nie cieszy jak nowe książki... i skarpetki! Przyznaję, że ubrania kupuję dopiero wtedy, kiedy muszę i zwykle jest to bardzo czasochłonne, bo trudno mi się zdecydować na coś konkretnego. Jednak co innego ze skarpetkami, te zawsze mnie kuszą, chociaż mam już tyle par (identycznie jest z książkami)!
Przyznaję, że z twórczością polskich autorów jestem trochę na bakier. Trudno mi się przekonać do poznania nowych nazwisk nawet, jeśli większość takich prób kończy się odkryciem kolejnej dobrej książki. Często pomagają mi audiobooki, włączam na próbę i przepadam: tak spędziłam z cyklem Kwiat paproci Katarzyny Bereniki Miszczuk pół lata. A jesienią zaczęłam słuchać kolejnej serii tej autorki, o której dziś chciałabym Wam opowiedzieć.
Ci z Was, którzy zaglądają na mój profil na Instagramie (onlypretenderpl) wiedzą, że obok książek na moich zdjęciach znajdują się też różne słodkości. Większość z nich to domowe wyroby, bo w wolnym czasie lubię włączyć audiobooka i zająć się wyrabianiem ciasta. Pomaga mi się to uspokoić, odpocząć i oderwać od codziennych obowiązków. Dlatego dziś chciałabym Wam opowiedzieć o książce pełnej przepisów na słodkie pyszności!
Uwielbiam ten moment, kiedy umieszczam na moim regale kolejną książkę. Szczególnie, kiedy mam postawić obok Hazel Wood Melissy Albert równie pięknie wydaną kontynuację pt. Kraina Nocy. Jeszcze tylko opowiem Wam o moich wrażeniach z lektury i umieszczę obok siebie te pasujące do siebie grzbiety!
Dwudziestoletnia Cordelia wychodzi za Brooka Fergusona, bogatego fabrykanta. Po ślubie przeprowadza się do posiadłości Groove Hall, co niewątpliwie jest dla niej awansem społecznym: sama wywodzi się z szanowanej, ale o wiele uboższej rodziny. Okazuje się jednak, że władzę nad życiem młodych stara się przejąć despotyczny teść Frederick, co prowadzi do wielu sprzeczek.
Lubię planować. Od kilku lat staram się nad tym zapanować, bo często przyłapuję się na niepotrzebnym analizowaniu wielu możliwych scenariuszy. Ale nie wyobrażam sobie życia bez podręcznego kalendarza, w którym notuję pomysły, planuję posty i zapisuję ważne rzeczy. Dziś chciałabym Wam opowiedzieć o ciekawej propozycji dla wszystkich tych, którzy tak samo jak ja lubią planować.
Od dziecka w moim otoczeniu są psy. Z jednymi miałam silniejszą więź, z innymi słabszą, zależnie od tego, na jakim etapie się znajdowałam. Nie wyobrażam sobie jednak na dłuższą metę życia bez merdającego ogonem czworonoga, a teraz najlepsza część dnia to codzienny spacer po polach i łąkach z Amikiem, czekoladowym labradorem. Dziś chciałabym Wam opowiedzieć o książce, która przypadnie do gustu każdemu psiarzowi!
Na luksusowym osiedlu dla seniorów Coopers Chase działa Czwatkowy Klub Zbrodni. Zwykle jego członkowie spotykają się raz w tygodniu i rozwiązują umorzone śledztwa policyjne. Kiedy na ich osiedlu dochodzi do morderstwa, członkowie Klubu stawiają sobie za punkt honoru rozwiązanie tej sprawy.
Matka Kaye wciąż wierzy, że zrobi karierę jako piosenkarka, dlatego podróżuje z córką po Stanach Zjednoczonych, podejmując nowe prace. Tym razem znów trafiają do domu babci Kaye, gdzie dziewczyna przypomina sobie swoje dzieciństwo. Wraca do fantazji o elfach, dzięki którym już wcześniej uciekała od trudnej codzienności i alkoholowych problemów matki.
Czy można tęsknić za czymś, czego nigdy się nie miało? Matka Rose zaginęła, kiedy ta była jeszcze dzieckiem. Dziewczyna całe dzieciństwo wymyślała fikcyjne przygody rodzicielki, więc jako dorosła próbuje dowiedzieć się czegoś o życiu matki. Wieść, że pisarka Constance Holden znała w młodości Elise Morceau jest początkiem międzypokoleniowej przyjaźni Connie i Rose, łudząco przypominającej więź sprzed lat...
Uwielbiam powieści, gdzie akcja prowadzona jest dwutorowo. W przypadku Wyznania z jednej strony mamy możliwość obserwowania współczesności, gdzie Rose nawiązuje znajomość z pisarką Constance. Jednocześnie widzimy też wydarzenia z przeszłości, gdzie Constance poznaje Elise. Nie wszystko jest tutaj wprost podane. Trzeba czytać uważnie, aby wychwycić wszystkie smaczki i złożyć ze sobą poplątane relacje bohaterów, a także cieszyć się bogatym językiem i dopracowanym stylem autorki. Po raz kolejny Burton wzbudziła też moją ciekawość, więc chociaż chciałam jak najdłużej cieszyć się tą opowieścią, przekładałam kolejne strony, aby poznać ciąg dalszy.
Nomada to zgodnie ze znaczeniem wędrujący w poszukiwaniu pastwisk. Kiedyś to dzięki nim rozprzestrzeniało się po świecie wiele nowości. Ludy koczownicze osiedlały się na danym terenie, a kiedy wykorzystały jego zasoby, przenosiły się w inne miejsce. Tyle mówi historia, ale współcześnie pojawiło się też określenie cyfrowego nomady. Zuzanna Bukłaha podjęła próbę uchwycenia specyfiki tego zjawiska w książce Nomadzi. Życie w drodze.
Młoda dziewczyna wychodzi za mąż za przystojnego króla, zakochują się w sobie, a później już tylko żyją długo i szczęśliwie... Brzmi pięknie, ale tak prosto jest tylko w bajkach. A Berło ziemi A. C. Gaughen, pierwsza część cyklu Żywioły, to nie jest bajka.
Pociąg to przedziwne miejsce, gdzie spotykają się obcy ludzie, a każdy z nich ma inne cele, pragnienia i historię. Właśnie taką scenerię wybrała dla swojego kryminału Ethel Lina White, brytyjska pisarka kryminalna, która żyła w latach 1836-1944. Chciałabym Wam dziś opowiedzieć o wrażeniach z lektury jej najbardziej znanej książki pt. Starsza pani znika.„Chociaż cały urlop uznała za udany, najweselsze fragmenty zawdzięczała źródłom pierwotnym - słońcu, wodzie i górskiemu wietrzykowi. Pogrążając się w urokach natury, niejasno odczuwała oburzenie z powodu brutalnego wtargnięcia w nie ludzkiej istoty.”
Już dawno żadna książka nie wywołała we mnie aż tylu skrajnych emocji, co debiutancka powieść Kate Elizabeth Russell. Autorka wykazała się niesamowitą odwagą, podejmując trudny temat relacji między uczennicą i nauczycielem, którzy przekroczyli pewną granicę. Poniżej chciałabym Wam opowiedzieć o moich odczuciach związanych z książką Moja mroczna Vanesso.
Całym moim czytelniczym sercem pokochałam twórczość Marty Kisiel od pierwszego zdania Dożywocia, poświęconego uroczemu aniołowi w bamboszkach. Ta powieść była skierowana do dorosłych, ale niedawno nakładem Wydawnictwa Wilga ukazała się seria Małe Licho - opowieść dla dzieci, zawierająca elementy znane z Dożywocia. Już 2 września premiera trzeciej części pt. Małe Licho i lato z diabłem, a ja już dziś chcę Was zachęcić do tej lektury!
Wychowałam się na wsi, wyjechałam do dużego miasta dopiero na studia. Wtedy jeszcze tak bardzo tego nie zauważałam, ale od momentu, kiedy poszłam do pierwszej pracy, przeraża mnie tempo współczesnego życia. Porzuciliśmy dawne wartości w imię pieniędzy i posiadania jak największej ilości dóbr, nieświadomie niszcząc nasze otoczenie. Dowodem na to, że można żyć inaczej, jest Pieśń Ziemi Robin Wall Kimmerer.„Przyznanie, że człowiek kocha ziemię, zmienia go, każe mu jej bronić, chronić ją i czcić. Ale kiedy czuje on, że ziemia również go kocha, uczucie to przekształca związek z jednokierunkowego przepływu w świętą więź.”
Człowiek z ołowiem w brzuchu to po Tajemnicy Białych Płaszczy druga książka o śledztwach prowadzonych przez Nicolasa Le Flocha. Seria francuskiego pisarza to aż 14 powieści, które zyskały dużą popularność w ojczyźnie J. Parota. Dziś chciałabym Wam opowiedzieć o wrażeniach z kolejnej podróży do dawnego Paryża. 
Powieść historyczna to jeden z moich ulubionych gatunków książek. Uwielbiam przenosić się w czasie i obserwować codzienne zwyczaje naszych przodków. Niedawno po raz pierwszy miałam okazję odwiedzić dawny Paryż dzięki Tajemnicy Białych Płaszczy J. Parota. „W kilka minut przekroczył granicę, która dzieli uczciwego człowieka, zakotwiczonego w solidnych prawdach i poruszającego się w określonych granicach, od zwierzęcia policyjnego, które nigdy nie może stracić z oczu ostatecznego celu swoich poszukiwań.”
W sobotę przeglądając relacje na Instagramie wpadła mi w oko informacja o dużej promocji na wydania ilustrowanego Harry'ego. Wychowywałam się z tą serią, mam do niej ogromny sentyment i wciąż jestem zdania, że żadna inna książka nie zastąpi mi dorastania razem z Potterem. Mam już na swojej półce pierwszą część w pięknym, ilustrowanym wydaniu, od dawna planowałam skompletować też inne (do tej pory wydano cztery). Dlatego długo się nie zastanawiając postanowiłam skorzystać z okazji i kupić trzy książki, po około 25 zł za sztukę. Złożyłam zamówienie, zapłaciłam, dostałam potwierdzenie przyjęcia zamówienia do realizacji i potwierdzeniu przyjęcia płatności. Więc już się cieszyłam, że za kilka dni będę mieć te perełki, zastanawiając się tylko, jak przyniosę je z paczkomatu, ponieważ książki trochę ważą. Ale to okazało się zbyt piękne, by było prawdziwe. 
Od kiedy pamiętam, ważne miejsce w mojej rodzinie zajmują psy. Aktualnie mam pięcioletniego czekoladowego labradora, każdego dnia staram się uczyć od niego radości z drobiazgów. Amik jest jedną z lepszych rzeczy, jakie przytrafiły mi się w życiu, ale jak przystało na stary, dobry związek, od czasu do czasu mamy problemy. Stąd na mojej półce pojawiła się książka pt. Sekret grzecznego psa. 
Chociaż uwielbiam powieści historyczne, czytanie książek osadzonych w czasie wojny jest dla mnie dużym wyzwaniem. Szczególnie pod względem emocjonalnym, bo trudno mi obserwować niesprawiedliwy los bohaterów walczących o życie swoje i bliskich. Z drugiej strony, od czasu do czasu taka lektura jest potrzebna, żeby przypomnieć o poświęceniach naszych przodków, a jeśli zapadnie w pamięć, to tym lepiej. Zdejmując z półki Portfolio ocalonych artystów, byłam więc przygotowana na trudną, pełną emocji książkę, jednak pod okładką kryło się coś zupełnie innego. 
Gdybym miała jednym słowem określić Miasteczko Rotherweird, użyłabym określenia: chaos. Chciałabym powiedzieć, że odczucie nieuporządkowania elementów, z których składa się ta powieść, minęło w pewnym momencie. Były chwile, kiedy miałam nadzieję, że już będzie lepiej... Niestety po kilkudziesięciu stronach znów z tyłu mojej głowy pojawiały się pytania o zasadność wszystkiego, co się dzieje. 