Niektóre książki mają w sobie coś tak niesamowitego, że już od pierwszej strony pomiędzy nią i czytelnikiem zwyczajnie coś zaskakuje. To tak, jakby automatycznie przełączono jakąś dźwignię. Skutkiem tego jest: ze strony książki - szelest stron, a czytelnika - zadowolenie. Tak napisałam o otwierających cykl Nevermoor, Przypadkach Morrigan Crow kilka miesięcy temu. Przed chwilą skończyłam czytać kontynuację, czyli Powołanie Morrigan Crow, i miałam identyczne odczucia.
To było coś niesamowitego! Na samym początku, kiedy przez pierwsze kilkanaście stron przypominałam sobie Nevermoor i poznane dotychczas osobliwości, zwyczajnie się uśmiechałam. I nie mogłam na to nic poradzić, bo po raz kolejny poczułam się jak małe dziecko, odkrywające nowy, magiczny świat! Powiem nawet więcej. W miarę rozwoju akcji okazało się, że Wundermistrz jest jeszcze lepszy, niż poprzednia część. A gdyby ktoś powiedział mi to rok temu, zarzekałabym się, że to niemożliwe.
