Granica między cudem i magią, czyli „Trik” Emanuel Bergmann (336)

Rodzice jedenastoletniego Maxa chcą wziąć rozwód. Chłopiec zamiast się z tym pogodzić, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce: chce na nich rzucić czar miłosny. Aby to zrobić, musi odnaleźć Wielkiego Zabbatiniego, bo tylko on zna słowa zaklęcia.

Dawno żaden opis książki nie sprawił, że tak mocno chciałam ją przeczytać! Trik przyciągnął mój wzrok już w zapowiedziach, później trafiłam na pozytywną opinię, więc tym bardziej byłam ciekawa debiutu E. Bergmanna. Już po przeczytaniu kilku pierwszych stron polubiłam się ze stylem autora, w końcu uwielbiam ironiczne poczucie humoru. Szybko przekładałam kolejne strony, śmiejąc się pod nosem z podsłuchanych myśli młodziutkiego Maxa. Cechuje go ogromna wiara w otaczający go świat i ludzi, zaraża swoim optymizmem. A to jeszcze nic!

„Siostra księżyca. O pieczęciach i kościach” Marah Woolf (335)

Wiosną, trochę w ciemno, zauroczona okładką i zaciekawiona opisem sięgałam po otwierającą trylogię Trzy czarownice Siostrę gwiazd. Dosłownie przepadłam w tym świecie, gdzie młodzi ludzie są zmuszeni podjąć walkę o istnienie całego świata. Z niecierpliwością czekałam na kolejny tom, a że lektura Siostry księżyca już za mną, chcę podzielić się moimi wrażeniami!

Nie będę zdradzać zarysu fabuły, żeby uniknąć niepotrzebnych spojlerów. Skupię się bardziej na moich odczuciach.

Zupełnie inaczej odebrałam klimat tej części. Akcja pierwszego tomu osadzona była we Francji, w okolicach domu sióstr Grandier. Znaną nam rzeczywistość uzupełniały zioła, rośliny, mikstury odpowiedzialne za magiczną atmosferę. Natomiast akcja Siostry księżyca przeniosła mnie w zupełnie fantastyczne miejsce. Wszyscy znaczący bohaterowie trafili do wrogiego królestwa, zmuszeni kontynuować dalszą walkę o losy świata.

Fascynujący dziki świat koni, czyli „Ostatni” Maja Lunde (334)

Od wielu lat planowałam sięgnąć po twórczość Mai Lunde, bo słyszałam o jej książkach wiele dobrego. Zupełnie jednak nie spodziewałam się, że jej książki tak do mnie przemówią. Dopiero niedawno poznawałam w formie audio Historię pszczół oraz Błękit, a później pisałam o tym, że będę je polecać każdemu. Dlatego nie mogłam długo czekać z lekturą trzeciej, najnowszej części Kwartetu Klimatycznego. O moich wrażeniach z lektury Ostatniego przeczytacie poniżej.

Podobnie jak w przypadku poprzednich książek, akcja prowadzona w trzech różnych liniach czasowych. Co ciekawe, najtrudniej było mi się wgryźć w tę najstarszą, osadzoną w carskiej Rosji, chociaż to właśnie powieści historyczne i klasyka to mój konik. Podejrzewam, że początkowe trudności były spowodowane kontrastem pomiędzy perspektywami innych bohaterów, a opowieścią Michaiła, zastępcy dyrektora petresburskiego ogrodu zoologicznego. Mężczyzna spisał swoje wspomnienia dość topornym językiem. Jednak ten dawny styl nadaje jego słowom wiarygodności, a ja po kilku rozdziałach przyzwyczaiłam się do specyfiki opowieści Michaiła.

Jej jedyną ucieczką są filipińskie opowieści, czyli „Lalani z dalekich mórz” Erin Entrada Kelly (333)

Na początku tego roku skuszona prześliczną okładką i wyróżniającym się spośród setek innych opisem, sięgnęłam po Willę dziewczynę z lasu . Chociaż na pierwszy rzut oka książka Roberta Beatty'ego jest skierowana do młodszych czytelników, zadowoliła również mnie, dorosłego odbiorcę. Zapamiętałam ją jako jedną z lepszych lektur tego roku, pełną leśnej magii opowieść o porzucaniu uprzedzeń względem drugiego człowieka. Stąd na mojej półce pojawiła się również kolejna baśń dla dorosłych pt. Lalani z dalekich mórz, tak samo zachwycająca okładką, intrygująca opisem i wydana przez Wydawnictwo Literackie. Dziś chciałabym Wam opowiedzieć o tej podróży do egzotycznego świata Sanlagity, chociaż to Willa wciąż pozostaje moją ulubioną baśnią dla dorosłych.

Klejnoty we włoskim sklepiku, czyli „Sekretna mowa kamieni” Chiara Parenti (332)

Początek powieści ma znaczenie. Nawet, jeśli nie poczuję na samym początku "mięty", staram się kończyć papierowe książki, chyba, że wyjątkowo mnie irytują. Niestety początek Sekretnej mowy kamieni przysporzył mi trochę zmartwień... Poniżej opowiem Wam o moich wrażeniach z tej lektury.

Luna pomaga w prowadzeniu rodzinnego sklepu z kamieniami. Jej dziadek wprowadzał ją w tajniki magii klejnotów od dziecka, po latach jednak jest to dla Luny tylko praca. Pewnego dnia na progu jej sklepu staje narzeczona Leonardo Landiego, jej pierwszej miłości...

Zdecydowanie mocną stroną tej powieści jest klimat Włoch i innego, egzotycznego miejsca, gdzie trafi Luna. Spośród wielu powieści o miłości wyróżnia ją również temat kamieni. To właśnie wokół nich kręci się cała akcja, znajdziemy tu mnóstwo nawiązań do różnych rodzajów kamieni, ich właściwości, znaczenia i związanych z nimi opowieści. Znalazłam tutaj wiele pięknych cytatów, porównań miłości do klejnotów.

Niestety na początku miałam z tą powieścią pewien problem. Nie umiałam wczuć się w tę historię, odkładałam czytanie na później, aż w końcu pewnego wieczoru usiadłam do niej po raz kolejny i trafiłam na moment, gdzie nareszcie "zaskoczyło". Dopiero około 150 strony zaczęła się właściwa opowieść, a bohaterowie obrali konkretne cele. Poprzednie rozdziały były w moim odczuciu zbyt rozbudowane i częściowo zbędne - można było zawrzeć treść na mniejszej ilości stron... Dalszą część pochłonęłam już z większą przyjemnością, jednak ze względu na początek miałam wciąż w głowie poczucie, że to nie jest to. Przeszkadzała mi też dosyć mała czcionka podobna do tej w wydaniach kieszonkowych - a tych unikam właśnie ze względu na drobny druk. 

Oczekiwałam, że poznam Sekretną mowę kamieni... Wyszło średnio, bo nietrafiony początek jednak nie pozwolił mi cieszyć się lekturą na tyle, na ile bym chciała. Doceniam klimat i ciekawy pomysł, przymykam oko na przewidywalność fabuły, żałuję, że książka tak szybko zatarła się w mojej pamięci. Warto przeczytać, jeśli interesuje Was tematyka kamieni. W innym przypadku... można sobie darować.

ocena: 5/10

Dziękuję Wydawnictwu za możliwość przeczytania książki.

Sekretna mowa kamieni Chiara Parenti, tytuł oryginału: la voce nacosta delle pietre, tłumaczenie Mateusz Kłodecki, wyd. Znak Literanova 2021, 464 stron, 1/1

Ta urocza opowieść otula jak ciepły kocyk, czyli „Uratować Missy” Beth Morrey (331)

Przyznaję, że powieść Beth Morrey długo czekała, aż się za nią zabiorę. Z każdym kolejnym dniem, kiedy leżała na moim przykanapowym stosiku, miałam wrażenie, że coraz bardziej domaga się mojej uwagi. Ale nie w sposób nachalny, raczej przyzywała mnie obietnicą otulającej jak kocyk opowieści. Uratować Missy czytałam w te ponure, deszczowe dni, kiedy aura nastrajała mnie do myślenia o przemijaniu i lecie, które chyba ustąpiło już miejsca nadchodzącej jesieni... 

Chociaż Missy ma już 78 lat, nie daje tego po sobie poznać. Jedynym zmartwieniem kobiety jest samotność, bo jej dzieci założyły własne rodziny, a mąż odszedł. Starsza pani postanawia poradzić sobie z tym problemem nawiązując jakąś nową znajomość. Na jej drodze staje samotna matka z dzieckiem przypominającym jej wnuka...

Dalsze losy bohaterów kultowych „Smażonych zielonych pomidorów”, czyli „Powrót do Whistle Stop” Fannie Flagg (330)

Po raz pierwszy spotkałam się z twórczością Fannie Flagg jakieś dwa lata temu, przy okazji premiery Nie mogę się doczekać, kiedy wreszcie pójdę do nieba - uroczej opowieści o tym, co pozostawiamy po sobie na ziemi. Do dziś wspominam tamtą lekturę z uczuciem ciepła w sercu, dlatego od dawna już miałam w planach inne książki autorki. Udało mi się wrócić do jej twórczości przy okazji premiery kontynuacji kultowych Smażonych zielonych pomidorów pt. Powrót do Whistle Stop. Przeczytałam obie książki, a dziś chciałabym podzielić się z Wami moimi wrażeniami. 

Evelyn Couch towarzyszy mężowi, kiedy ten odwiedza w Domu Spokojnej Starości swoją matkę. Nie lubi teściowej, więc czekając na powrót mężczyzny zaprzyjaźnia się z jedną z lokatorek: panią Threadgoode. Ta przy okazji kolejnych wizyt opowiada o swojej młodości.